Apes in demand for zoo and wildlife attractions in Peninsular Malaysia and Thailand

A report based on a survey of 57 facilities across Thailand recorded 51 orangutans on display, but found records for only 21 in the 2014 International Studbook of the Orangutan, which records the source, births, transfers and deaths of individual animals in zoos and attractions worldwide. 

The numbers of non-native apes seen during the survey in Thailand were also much higher than those recorded as legally imported.  Records from the Convention on International Trade in Endangered Species of Wild Fauna and Flora (CITES) database2 showed the import of just five orangutans into Thailand since 1975 and none that could explain the presence of the single Western Gorilla or 14 crested gibbons seen during the survey.

According to the study, Apes in Demand for zoos and wildlife attractions in Peninsular Malaysia and Thailand, this suggests “that at least some of these animals arrived in captivity illegally”, and in breach of CITES’s strict rules governing the trade in Appendix I listed species.

The report considers that largely to blame are Thailand’s laws which fail to protect wildlife from outside the country. 

For example, the Wild Animal Preservation and Protection Act, B. E. 2535 (1992) (WARPA) provides no legal protection for the six species of great ape and 11 non-native gibbon species which are listed in CITES. 

According to a separate analysis of Thai legislation A review of the legal regime governing the trade in great apes and gibbons and other CITES-listed species (PDF, 6 MB) “Anyone found in possession of such wildlife does not currently have to show how they acquired it; rather the State must prove that the animals were illegally imported in order to be able to take any subsequent enforcement action.”

The loopholes leave enforcement agencies largely powerless to act against those in possession of non-native apes such as orangutans and chimpanzees or control domestic trade in these species after they have been illegally imported. 

The same loophole also hinders enforcement against illegal trade in all non-native species in Thailand and discussions on how to remedy the situation have been ongoing for some time. A similar inability to act against illegal trade in African Elephant ivory was addressed in December 2014 with an amendment to include this non-native species in WARPA.  The law is still undergoing a comprehensive review.

Illegal wildlife traffickers are fully aware that Thailand provides a safe haven for their activities.  Until these loopholes are slammed shut, this situation is unlikely to change

TRAFFIC’s Claire Beastall, an author of both studies, which were funded by the Arcus FoundationThe study and legislative review recommend a host of steps to fortify Thai wildlife laws, including an increase in penalties and the amendment of procedures which currently require the government to hold onto seized wildlife for five years if no owner is found. 

However, the main recommendation of both reports is on extending legal protection to cover species currently omitted for a more comprehensive protection of all apes, as well as comprehensive coverage for non-native CITES-listed species. 

Also critical is the establishment of a reliable and transparent system for tracking the births, transfers and deaths of apes in zoos and wildlife attractions: without such a system there are ample opportunities to conceal the acquisition of animals that have been illegally sourced.

“TRAFFIC recommends that the origins of all apes in captivity in Thailand should be ascertained and facilities found to be in violation of laws relating to the sourcing of apes should have their permits and licences revoked,” said Beastall. 

In Thai 

กฎหมายไทยไม่เข้มแข็งพอที่จะหยุดการลักลอบค้าลิงไม่มีหางชนิดพันธ์ุที่มิได้มีถิ่นกา เนิดใน ประเทศไทย

กรุงเทพ ประเทศไทย 28 พฤศจิกายน 2559 – รายงานใหม่สองฉบับได้สร้างความกังวลเกี่ยวกับจา นวนและแหล่งที่มาของลิงไม่มีหางที่พบตามแหล่งท่องเที่ยวที่มี สัตว์ป่าแสดง และกลายเป็นข้อถกเถียงถึงความสามารถของประเทศไทยในการป้องกันการลักลอบค้าอุรังอุตังและลิงไม่มีหางชนิดพันธุ์ที่มิได้มีถนิ่ กาเนิดในประเทศ ไทย ที่อาจสะดุดลง เน่อื งจากกฎหมายที่มีอยู่ควบคุมไม่เพียงพอ

รายงานนี้ มาจากข้อมูลในการสา รวจสถานที่ 57 แห่ง ทัว่ ประเทศ ซึ่งพบอุรังอุตัง 51 ตัว ที่ถูกนามาแสดง ทัง้ ที่ตามข้อมูลที่แจ้งไว้ในหนังสือแสดงสายพันธุ์สัตว์ของ
อุรังอุตัง1 ในปี 2557 บันทึกไว้ว่ามีอยู่ 21 ตัว หนังสือนี้ได้บันทึกสถานที่เกิด การขนย้าย และการตายของสัตว์แต่ละตัวที่อยใู่ นสวนสัตว์และแหล่งท่องเที่ยวที่มีสัตว์ป่า
แสดงทัว่ โลก

จา นวนของลิงไม่มีหางชนดิ พันธุ์ที่มิได้มีถนิ่ กาเนิดในประเทศไทย ที่พบในช่วงที่มีการสารวจนั้น มีมากกว่าจา นวนที่บันทึกว่ามกี ารนาเข้าอย่างถูกต้องตามกฎหมาย ซึ่ง
จากฐานข้อมูล2ของอนุสัญญาว่าด้วยการค้าระหว่างประเทศซึ่งชนิดสัตว์ป่าและพืชป่าที่ใกล้สูญพันธุ์ (ไซเตส) แสดงให้เห็นว่า มีการนาอุรังอุตังเข้ามายังประเทศไทย ตัง้ แต่ปี พ.ศ. 2518 เพียงแค่ 5 ตัว ทา ให้ไม่สามารถอธิบายถึงการที่พบกอริลล่าตะวันตก 1 ตัว หรือชะนีมงกุฏ 14 ตัว ระหว่างการสารวจ

อ้างอิงจากงานวิจัยเรื่อง “เมือ่ ลิงไม่มีหางเป็นทีต่ ้องการของสวนสัตว์และแหล่งท่องเทีย่ วในมาเลเซียและประเทศไทย” ซึ่งได้ชี้ให้เห็นว่า “สัตว์เหล่านี้ ได้เดินทางมาถึงยัง สถานที่เลี้ยงอย่างผิดกฎหมาย” และละเมิดข้อกาหนดที่เข้มงวดของไซเตสเกี่ยวกับการค้าชนิดพันธุ์ที่ระบุไว้ตามบัญชีแนบท้ายหมายเลข 1

รายงานฉบับดังกล่าว ถือว่าความล้มเหลวส่วนใหญ่มาจากกฎหมายของไทยที่ไม่เข้มแข็งพอที่จะปกป้องสัตว์ป่าจากตา่ งประเทศ ตัวอย่างที่เห็นได้ชัดคือ พระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พ.ศ.2535 ซึ่งไม่ได้ให้ความคุ้มครองทางกฎหมายแก่ลิงใหญ่ 6 ชนิดพันธุ์ และชะนีชนิดพันธุ์ที่มิได้มี ถนิ่ กาเนิดในประเทศไทยอีก 11 ชนิดพันธุ์ ที่ระบุอยู่ในบัญชีไซเตส

ตามการวิเคราะห์กฎหมายไทยจากรายงานอีกฉบับหน่งึ เรื่อง “บทวิเคราะห์ระบบกฎหมายทีค่ วบคุมการค้าลิงใหญ่ ชะนี และชนิดสัตว์ตามบัญชีไซเตส” พบว่า “ผู้ใดที่ ครอบครองสัตว์ป่าดังกล่าว ไม่จา เป็นต้องแสดงว่าพวกเขาได้สัตว์ป่าเช่นว่านั้นมาได้อย่างไร แต่เป็นหน้าที่ของรัฐในการพิสูจน์ว่าสัตว์ดังกล่าวถกู นาเข้ามาอย่างผิด กฎหมายเพื่อที่จะดาเนินคดี”

ช่องโหว่ของกฎหมายนี้ ส่งผลให้หน่วยงานบังคับใช้กฎหมายไร้อา นาจที่จะจัดการกับผู้ที่ครอบครองลิงไม่มีหางชนิดพันธุ์ที่มิได้มีถนิ่ กาเนิดในประเทศไทย เช่น อุรังอุตัง และชิมแปนซี หรือควบคุมการค้าสัตว์เหล่านี้ภายในประเทศ หลังจากที่ได้ลักลอบนาเข้ามาอย่างผิดกฎหมาย

ช่องโหว่เดียวกันยังเป็นอุปสรรคต่อการบังคับใช้กฎหมายในประเทศไทย เพื่อต้านการค้าสัตว์ชนิดพันธุ์ที่มิได้มีถนิ่ กา เนดิ ในประเทศไทยอย่างผิดกฎหมาย และการ อภิปรายเกี่ยวกับวิธีการแก้ไขสถานการณ์นี้ ก็ยังคงอยู่ในระหว่างการดาเนินการ ซึ่งความไร้สามารถในการปฏิบัติเพื่อต้านการลักลอบค้าที่คล้ายคลึงกันนี้ เกิดขึ้นกับ งาช้างจากแอฟริกา ซึ่งได้มีการหยิบยกมาพูดถึงเมื่อเดือนธันวาคม 2557 จนเกิดการแก้ไขกฎหมายเพื่อให้รวมถึงชนดิ พันธุ์ที่มิได้มีถนิ่ กาเนิดในประเทศไทยน้ไี ว้ใน พ.ร.บ. สงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า ซึ่งขณะนี้กฎหมายยังอยู่ระหว่างการตรวจสอบอย่างละเอียด

“ผู้ที่ทา การลักลอบค้าสัตว์ป่า รู้เป็นอย่างดีว่าประเทศไทยเป็นแหล่งสวรรค์ในการทา ผิดกฎหมาย จนกว่าช่องโหว่ของกฎหมายเหลา่ นี้จะถูกอุด สถานการณ์เหล่าน้กี ็จะ ยังไม่มีการเปลี่ยนแปลง” กล่าวโดย มิสแคลร์ บีสตัล จาก TRAFFIC ผู้เขียนรายงานทัง้ สองฉบับซึ่งได้รับเงินทุนสนับสนุนจากมูลนิธิอาคัส (Arcus Foundation) งานวิจัยและบทวิเคราะห์ทางกฎหมาย ได้แนะนาขัน้ ตอนในการเสริมความแข็งแกร่งกฎหมายเกี่ยวกับสัตว์ป่าของไทย รวมถึงการเพมิ่ บทลงโทษ และแก้ไขขัน้ ตอนที่ รัฐบาลกาหนดไว้ว่าต้องดแู ลสัตว์ป่าที่ยึดได้ไว้ถึง 5 ปี หากไม่พบว่ามีเจ้าของ

อย่างไรก็ตาม ข้อแนะนาหลักจากรายงานทัง้ สองฉบับ ได้เน้นการขยายความครอบคลุมชนิดพันธุ์ของสัตว์ที่ละเว้น โดยให้มีการรวมถึงการปกป้องลิงใหญ่ทุกชนดิ รวม ไปถึงการครอบคลุมชนดิ พันธุ์ที่มิได้มีถนิ่ กาเนดิ ในประเทศไทย ที่อยู่ในบัญชีไซเตสด้วย นอกจากนี้ ที่สา คัญคือการจัดตัง้ ระบบที่น่าเชื่อถือและโปร่งใส ในการติดตามการเกิด การขนย้าย และการตายของลิงใหญ่ตามสวนสัตว์และแหล่งท่องเที่ยวที่มีสัตว์ แสดง หากปราศจากระบบดังกล่าว ก็จะเปิดโอกาสให้มีการปกปิดการได้สัตว์เหลา่ นั้นมาจากแหล่งที่ผิดกฎหมาย

“TRAFFIC แนะนาให้มีการตรวจสอบต้นกาเนดิ ของลิงใหญ่ทุกชนิดที่อยู่ในสถานที่เลี้ยงต่างๆ ในประเทศไทย และหากพบว่าสถานที่ใดเข้าข่ายละเมิดกฎหมายที่ เกี่ยวกับการได้มาซึ่งลิงใหญ่ สถานที่นั้นก็ควรจะถูกเพิกถอนใบประกอบการและใ อนุญาต” มิสบีสตัลกล่าวทิ้งท้าย
-จบ-